443.
Aangepaste vakbondsstructuren

De toenadering tussen arbeiders, bedienden en ambtenaren maakt de aparte organisatie in arbeiders- en bediendecentrales een historisch voorbijgestreefde indeling die de verdeeldheid tegenover het patronaat in de hand werkt. “Het onderscheid tussen ‘hoofdzakelijk manueel’ werk en ‘hoofdzakelijk geestelijk’ werk, is in veel gevallen een formeel onderscheid geworden zonder enig verband met de werkelijke inhoud van het werk”, stelt het CMB-congresdocument van 1990.²¹ De enige logische conclusie is het aansluiten van de bediendenvakbond bij de respectievelijke centrales in ‘industriebonden’. Dit kan alleen de slagkracht tegenover het patronaat vergroten. De Belgische vakbonden zijn wat dat betreft de enige, samen met de Zweedse, die de opsplitsing tussen arbeiders en bedienden in stand houden. De zaak ligt echter zo gevoelig bij de betrokken centrales p. 186dat in geen van beide vakbonden spectaculaire vooruitgang gemaakt wordt in die richting.

De verschillende statuten die bestaan tussen arbeiders en bedienden moeten worden vervangen door een eenheidsstatuut, waarbij de voordelen van beide worden uitgebreid tot het gehele personeel.

De vakbonden moeten verder een veel grotere plaats inruimen voor categorieën werkers die met uitsluiting, minorisering of discriminatie worden getroffen. Werklozen, vreemdelingen en vrouwen moeten een volwaardige vertegenwoordiging krijgen op alle niveaus van de vakbond en moeten veel meer middelen ter beschikking krijgen.