| Hardin, G. (1968). The tragedy of the commons. Science, 162(3859), 1243–1248. |
|
| Added by: Dominique Meeùs 2016-12-10 15:43:40 |
Pop. 0%
|
| The rebuttal to the invisible hand in population control is to be found in a scenario first sketched in a little-known pamphlet (Lloyd, 1833) in 1833 by a mathematical amateur named William Forster Lloyd (1794-1852). We may well call it “the tragedy of the commons,” […]
The tragedy of the commons develops in this way. Picture a pasture open to all. It is to be expected that each herdsman will try to keep as many cattle as possible on the commons. Such an arrangement may work reasonably satisfactorily for centuries because tribal wars, poaching, and disease keep the numbers of both man and beast well below the carrying capacity of the land. Finally, however, comes the day of reckoning, that is, the day when the long-desired goal of social stability becomes a reality. At this point, the inherent logic of the commons remorselessly generates tragedy.
As a rational being, each herdsman seeks to maximize his gain. Explicitly or less consciously, he asks, “What is the utility to me of adding one more animal to my herd?” This utility has one negative and one positive component.
1) The positive component is a function of the increment of one animal. Since the herdsman receives all the proceeds from the sale of the additional animal, the positive utility is nearly + 1.
2) The negative component is a function of the additional overgrazing created by one more animal. Since, however, the effects of overgrazing are shared by all the herdsmen, the negative utility for any particular decision-making herdsman is only a fraction of − 1.
Adding together the component partial utilities, the rational herdsman concludes that the only sensible course for him to pursue is to add another animal to his herd. And another; and another… But this is the conclusion reached by each and every rational herdsman sharing a commons. Therein is the tragedy. Each man is locked into a system that compels him to increase his herd without limit — in a world that is limited. Ruin is the destination toward which all men rush, each pursuing his own best interest in a society that believes in the freedom of the commons. Freedom in a commons brings ruin to all. |
| Kenis, A., & Lievens, M. (2012). De mythe van de groene economie: Valstrik, verzet, alternatieven. Anvers & Utrecht: Uitgeverij EPO & Uitgeverij Jan Van Arkel. |
|
| Added by: Dominique Meeùs 2013-06-13 13:57:59 |
Pop. 0%
|
| Al in de 15e-16e eeuw vonden op grote schaal zogenaamde enclosures plaats in Engeland, niet toevallig het land waar de kapitalistische productie voor het eerst tot ontwikkeling kwam. Die enclosures hielden in dat gemeenschappelijke gronden (commons) die door kleine boeren werden gebruikt om vee te laten grazen of hout te sprokkelen, werden omheind en toegeëigend door grondbezitters. Het percentage landbouwland dat op die manier werd geprivatiseerd, steeg van 47 % in 1600 tot 71 % in 1700. |
“Als de koopwaar de celvorm is van het kapitalisme, dan is het gemeengoed de celvorm van een maatschappij voorbij het kapitaal.” (Nick Dyer-Witheford)
Wat hebben bewegingen van arme boeren, inheemse groepen, bepaalde jongerenculturen, stadstuiniers, hackers en andere informaticatechneuten gemeen? Meer dan je denkt: alle zijn ze op een of andere manier bezig met het voortbrengen van alternatieve vormen van eigendom, zoals commons of gemeengoed, of met praktijken die gebaseerd zijn op het principe van vruchtgebruik.
Over de commons hadden we het al in hoofdstuk 3: toen legden we uit dat het kapitalisme is ontstaan op basis van de privatisering van de commons, in de eerste plaats de gemeenschappelijke gronden en later ook allerlei grondstoffen in de bodem en andere voortbrengselen van de natuur. We lieten zien hoe het kapitalisme de commons ondermijnt en ze vervangt door privé-eigendom. Doorheen heel de geschiedenis van het kapitalisme zien we hoe dat proces zich doorzet‚ tot op vandaag. Via emissiehandel wordt de lucht in zekere zin geprivatiseerd. Op basis van zaden die boeren gedurende vele jaren zorgvuldig selecteerden, ontwikkelen bedrijven nieuw zaaigoed waarop ze patenten nemen. Allerlei kennis en uitvindingen worden gepatenteerd en geprivatiseerd‚ hoewel geen enkele uitvinding eigenlijk het product is van één individu of een beperkte groep: elke uitvinder staat op de schouders van grote groepen mensen en vele generaties. […]
Voortdurend vernietigt het kapitalisme de commons. En toch komen voortdurend nieuwe commons tot stand: zaken waartoe mensen toegang hebben zonder via de markt te moeten passeren. Denk maar aan de enorme hoeveelheid vrije software, muziek en filmpjes die je via het internet kunt downloaden. Of denk aan de productie van kennis: zodra een nieuw inzicht of idee is ontstaan, kan het in principe heel gemakkelijk gemeengoed worden voor de hele mensheid. Commons zijn niet iets uit een ver verleden: permanent worden er nieuwe gecreëerd.
Het kernidee achter de commons is simpel: sommige vormen van rijkdom behoren ons allemaal toe, en dat soort gemeenschappelijke goederen moet actief worden beschermd en beheerd voor het nut van iedereen. De commons zijn noch privé-eigendom, noch eigendom van de staat in enge zin. Het zijn al die dingen die we samen creëren of erven van vorige generaties. Het gaat om giften van de natuur, zoals de lucht, de zee, grondstoffen, zuiver water, maar ook maatschappelijke creaties zoals publieke ruimtes, bibliotheken, wetenschappelijk onderzoek, creatieve werken, kunst, kennis of waarden. We zijn ons er niet altijd van bewust hoe belangrijk ze wel zijn, maar zonder de commons zou de maatschappij gewoonweg niet kunnen functioneren. Van stranden en bossen tot het internet‚ van filosofische inzichten tot Wikipedia en zelfs de taal: het zijn allemaal vormen van gemeengoed. |
| Wuytack, F. (Director) (2016). Back to utopia [Film]. Belgique: Projecto Productions. |
|
| Last edited by: Dominique Meeùs 2018-11-01 14:41:09 |
Pop. 0%
|
30:11 All this to your right and left was common land. Ours to 1773 ; 6.8 million acres that were ours and now theirs. All it took to change was one signature on a legal document. Even back in the sixteenth century Thomas More recognised the danger we face when the law works not to regulate the common use of land but the private ownership of it.
31:50
Chapter
Common land
[Uganda. Des multinationales veulent racheter la terre d’un village pour une croute de pain. Des coopérants bien intentionnés calculent avec eux qu’ils peuvent en demander mille fois plus. Les gens décident de ne pas vendre, mais de rester sur la terrre commune. La terre n’est à personne.] |
