643.
ACV/ACW in het spoor van de CVP

Uit reacties van deelorganisaties van de christelijke arbeidersbeweging (KWB, KAJ, Équipes populaires …) blijkt dat de Golfcrisis door vele leden aangevoeld werd als een Noord-Zuidconflict. Maar dit werd niet verwoord door de nationale ACV-leiding. Die beperkte zich tot steun aan de standpunten van het ACW en de MOC. In die ACW-standpunten vindt men geen spoor van verwijzing naar het Noord-Zuidconflict. “Irak is Koeweit binnengevallen en geen enkele agressie, die de elementaire principes van het internationale recht op een zo flagrante wijze schendt kan geduld worden.”¹⁶ Neen? Zij, die de coalitie aanvoeren zijn nauwelijks een jaar geleden een klein buurland (Panama) binnengevallen en hebben er 4 000 tot 7 000 burgers vermoord om de controle over het strategische Panamakanaal te behouden. De verdediging van het ‘internationale recht’ is slechts een schijnheilig voorwendsel om een land van de derde wereld te vernietigen, dat ingaat tegen de belangen van de multinationals uit het rijke Noorden.

Het imperialisme kan het onafhankelijkheidsstreven van de derde wereld onderdrukken met vreedzame of met gewelddadige middelen. In de Golfcrisis stelde die keuze zich als volgt: embargo of oorlog? Dood door uithongering of dood met de kogel? Het ACW heeft lange tijd p. 241geopteerd voor het eerste: “Het embargo onder de vlag van de Verenigde Naties moet maximaal worden doorgezet.” [15] Maar een embargo is een economische oorlog, die dezelfde imperialistische belangen dient als diegene waarvoor later de echte oorlog uitbrak. Het embargo heeft die oorlog voorbereid door de aanvoer van de Westerse troepenmachten mogelijk te maken.

Deze pro-imperialistische opstelling maakte het de CVP gemakkelijk om — eenmaal de oorlog begonnen was — het ACW in haar kielzog mee te sleuren. Luc Delanghe, algemeen ACW-secretaris: “Dit morele standpunt (de afwijzing van de oorlog, n.v.d.r.) betekent echter niet dat wij politiek willen handelen zonder de concrete situatie onder ogen te zien … België heeft een internationale band met andere landen via de Verenigde Naties (VN), de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) en de West-Europese Unie (WEU). Ons land moet binnen de Verenigde Naties zijn steentje bijdragen om het internationale gezag van die instelling hoog te houden. Langs de NAVO beschermen wij onze eigen veiligheid en moeten wij ook optreden als de bondgenoten in gevaar zijn.”¹⁷ Zo zijn alle ingrediënten aanwezig om de Westerse agressie te steunen. België mag “militair handelen”, aldus Delanghe, “maar dan moet het wel vanuit een verdedigende houding zijn.” De militaire alliantie in de Golf toonde de fundamentele solidariteit van het Amerikaanse en Europese imperialisme tegen de derde wereld. Het ACW stond aan de kant van die alliantie. Delanghe: “België moet voor de veiligheid van Europa zijn rechtmatig deel in de inspanningen doen”. Tegelijk streeft het imperialistische Europa haar eigen doelstellingen na. Zo wil het de militarisering van de Europese Gemeenschap vooruit duwen. In de sporen van Gaston Eyskens schrijft Delanghe: “België moet er blijven toe bijdragen om die Europese pijler (n.v.d.r. de WEU) de nodige ‘macht’ te geven, anders blijven de Verenigde Staten vanuit een te zwaar monopolie handelen.” Wegens zijn ligging ligt het voor de hand dat het Europese imperialisme grote invloed nastreeft in de nabijgelegen Arabische wereld. Ook die idee onderschrijft Delanghe: “Vanuit zijn geografische situatie, zijn politieke opstelling en zijn rechtmatige economische belangen heeft Europa een eigen verhouding tot de Arabische wereld.”15. Om die reden moet Europa zich ook wat ‘voorzichtiger’ opstellen: “België moet met zuivere handen uit het conflict komen. Ook na het einde van het conflict … moet België ten volle een rol spelen in het vredesproces.”16 Nogal cynisch, want waarom kon België niet zijn bijdrage doen door alle troepen terug te trekken en door binnen de Veiligheidsraad een onmiddellijk staakt-het-vuren te eisen. Dat zou men verwachten van het ACW. Want het terroristische ‘beschavingswerk’ van de Westerse legers botst frontaal met de morele en politieke principes van vele leden. Het ACV-ACW dient die principes hoger te stellen dan haar trouw aan de CVP.