642.
De ABVV-leiding weigert mee op te stappen in de vredesbetogingen

Mia De Vits stelt dat “het ABVV, nu de oorlog een feit geworden is, niet zomaar achter het ordewoord ‘stop de oorlog’ kan staan.”¹² En voorzitter Francois Janssens licht deze dubieuze uitspraak toe: “De verdediging van de vrede is een ideaal, de verdediging van de democratie een prioriteit.”¹³ Met andere woorden, de ABVV-leiding steunt de perfide versie van de ‘bondgenoten’, volgens dewelke een militaire agressie noodzakelijk was om de ‘nieuwe Hitler’ Saddam Hoessein te stoppen en het ‘internationale recht’ te herstellen. Een cynische grap in de mond van de grootste overtreders van het internationaal recht, die beschikken over de machtigste oorlogsmachine die ooit bestaan heeft. Zij hebben Allende helpen vermoorden en Pinochet aan de macht gebracht. Zij hebben de contra’s bewapend om het Sandinistische regime in Nicaragua omver te werpen. Zij steunen en beschermen dictators over de hele wereld, Mobutu in Zaïre, koning Hassan II in Marokko, koning Fahd in Saoedi-Arabië; zolang die hun belangen dienen hebben zij niets te vrezen. Maar wanneer een van hen zich tegen het imperialisme durft te keren en zich nationalistisch opstelt, wordt hij een ‘tiran’, een ‘dictator’ en een nieuwe Hitler. Eergisteren Nasser in Egypte, Lumumba in Congo en Allende in Chili, gisteren Ortega in Nicaragua en Noriega in Panama, morgen misschien Fidel Castro in Cuba. Als vakbond zou men nochtans moeten weten dat iedereen die het kapitalisme of het imperialisme consequent bekampt slachtoffer wordt van de meest hatelijke leugencampagnes en zwartmakerij vanwege de vijand. Was dit ook niet het lot van Arthur Scargill tijdens en na de Britse mijnstaking en tot op zekere hoogte van het ABVV zelf, in de beginjaren 80? Nauwelijks 10 jaar geleden ging de Belgische pers tekeer tegen de ‘rode dictatuur’ van Georges Debunne en tegen de ‘terreur’ van zijn stakingspiketten. Zijn misdaad? Opkomen tegen de indexafbraak.

Nog niet zolang geleden stemde het ABVV-congres ‘voor rechtvaardige grondstofprijzen’ en klaagde het de multinationale ondernemingen aan p. 240die ‘lak hebben aan de politieke onafhankelijkheid’ van de derde wereld. Wat betekenen die woorden in de praktijk als men zich onvoorwaardelijk achter de oorlog van diezelfde multinationals schaart? “Wij mogen deze crisis niet bekijken vanuit een primair anti-imperialisme,” zegt Robert Voorhamme, voorzitter van de Vlaamse Intergewestelijke van het ABVV.¹⁴ Een beschaafde manier om primaire steun te verlenen aan de nieuwe wereldorde van Bush? Twee uur na het begin van de aanval op Irak, verklaarde Bush: “Wij hebben nu de kans voor onszelf en voor de komende generaties een nieuwe wereldorde te scheppen, een wereld waar het recht en niet de wet van de jungle het gedrag van de naties zal bepalen. Wij zijn daar voor meer dan een vat olie. Wat wij er doen is de toekomst van de wereld bepalen voor de komende 100 jaar.”¹⁵ Wil de ABVV-leiding het lot van de wereld in handen van Bush leggen, of steunt het de honderden miljoenen slachtoffers van die wereldwanorde?

De Europese sociaaldemocratie heeft gekozen en schaarde zich achter de Amerikaanse president en de wereldmonopolies. Met enkele accenten wel te verstaan, vanuit de zorg om de Europese belangen in de regio te vrijwaren na de oorlog. Het is niet de taak van de vakbond deze lijn te volgen, maar wel om zich aan de kant te zetten van de vrede en de anti-imperialistische strijd. Het ABVV-bureau heeft verklaard werk te willen maken van de strijd tegen het racisme, dat als gevolg van de oorlog veld wint. Die strijd kan maar gevoerd worden wanneer begrip wordt bijgebracht voor het standpunt van de Arabische volksmassa’s en men keihard ingaat tegen de Westerse chauvinistische oorlogspropaganda. Dat is de enige manier om het racisme in de wortel aan te pakken.